Krioterapia

Krioterapia jest to leczenie zimnem. Polega ono na obniżeniu temperatury tkanek skutek znacznego ich oziębiania. Jednak efektem tego rodzaju zabiegu jest rozgrzanie głębiej położonych tkanek, które jest oddawane do otoczenia znacznie dłużej niż po zabiegach ciepłoleczniczych i dlatego też np. efekt przeciwbólowy utrzymuje się znacznie dłużej.

Działanie przeciwbólowe krioterapii jest następstwem zwolnienia przewodnictwa w nerwach obwodowych oraz zwiększenia wytworzenia endogennych (wewnętrznych) opioidów. Natomiast zahamowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego prowadzi do zmniejszenia napięcia mięśniowego i działa przeciwskurczowo.

Wskazania:

• stany zwyrodnieniowe pierwotne oraz wtórne układu ruchu;
• choroby kości (zwłaszcza osteoporoza pierwotna i wtórna);
• wczesne oparzenia u dzieci i dorosłych;
• ostre i przewlekłe choroby oraz stany zapalne stawów, mięśni, ścięgien czy więzadeł;
• zespoły bólowe narządu ruchu;
• stany po zabiegach operacyjnych;
• choroba Sudecka;
• choroba Parkinsona;
• ostre zapalenie nerwów;
• krwawienie z nosa;
• spastyczne niedowłady połowicze;
• krwiaki.

Przeciwwskazania:

• ciężkie choroby serca;
• zaburzenia czucia;
• choroby pulmonologiczne (płuc);
• niedokrwistość;
• nadciśnienie;
• cukrzyca;
• odmrożenia;
• wiek poniżej 10 roku życia;
• nowotwory.

Krioterapia ogólnoustrojowa

Krioterapia ogólna ma za zadanie ochłodzenie całego organizmu. Wywołuje tym samym pozytywne reakcje, takie jak:

• wzrost odporności ustroju (hartowanie);
• wybitnie korzystny wpływ na psychikę (poprawa nastroju);
• zanik uczucia zmęczenia organizmu;
• uczucie gorąca i zaróżowienie (spowodowane obfitym przepływem krwi w głębiej położonych strukturach organizmu);
• efekt przeciwbólowy;
• zmożenie ukrwienia mięśni, ścięgien i więzadeł.

Przeciwwskazania bezwzględne do krioterapii ogólnej:

• nietolerancja zimna;
• choroba Raynauda;
• ropno-zgorzelinowe zmiany skórne;
• neuropatie układu współczulnego;
• niedoczynność tarczycy;
• miejscowe zaburzenia ukrwienia;
• znaczna niedokrwistość’
• działanie leków, zwłaszcza neuroleptyków czy alkoholu;
• wyniszczenie i wychłodzenia organizmu;
• klaustrofobia;

Przeciwwskazania bezwzględne ze strony układu krążenia i układu oddechowego:

• wady aparatu zastawkowego serca w postaci zwężenia zastawek półksiężycowatych aorty czy zwężenie zastawki dwudzielnej;
• schorzenia mięśnia serca lub aparatu zastawkowego serca w okresie niewydolności krążenia;
• ciężkie postacie dusznicy bolesnej wysiłkowej i dusznicy bolesnej spontanicznej;
• zaburzenia rytmu serca przy jego częstości wyższej od 100/min;
• przecieki żylno-tętnicze w płucach;
• ostre schorzenia dróg oddechowych różnego pochodzenia.

Przeciwwskazania względne do kriokomory:

• wiek powyżej 65 lat;
• przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych;
• nadmierna labilność emocjonalna wyrażająca się m.in. nadmierną potliwością skóry.

Kriokomora

Zabieg ogólny zbiorowy. Składa się z przedsionka (-600C) oraz komory właściwej (- 1500C). Przed rozpoczęciem zabiegów każdy pacjent musi zostać przebadany przez lekarza w celu wykluczenia przeciwwskazań.

Metodyka zabiegu:

• obowiązkowy pomiar ciśnienia krwi oraz tętna
• odpowiedni stój (chodaki, wełniane podkolanówki, krótkie spodenki, koszulka, rękawiczki, czapka wełniana oraz maseczka ochronna na nos i usta);
• pacjenci wchodzą grupami;
• w celu adaptacji do zimna przechodzi się przez przedsionek komory do komory właściwej;
• w komorze właściwej należy się ciągle poruszać;
• czas zabiegu – 3 minuty;
• po wyjściu z kriokomory obowiązkowa gimnastyka na rowerach oraz bieżniach stacjonarnych.